1. You and Me and Our World
เธอ ฉัน และความรักครั้งแรกในโลกใบนี้
ลูกหมาน้อยไม่รู้หรอกว่าตัวเองเริ่มตกหลุมรักตั้งแต่เมื่อไหร่
ลูกหมาอาจไม่รู้จักภาษาที่สะกดออกมาเป็นคำว่ารัก ไม่อาจอธิบายด้วยถ้อยคำหรือเสียงเล็กๆ ของมันให้ใครเข้าใจได้ว่าความรักคืออะไร
แต่หากว่าความรักคือสิ่งที่ก้าวข้ามหลักภาษาใดๆ เป็นสิ่งที่ก่อกำเนิดโดยไม่ต้องใช้ความเข้าใจหรือเหตุผลใดๆ
ในพริบตาที่ถูกโอบอุ้มในอ้อมแขนของหญิงสาว ได้สัมผัสรอยยิ้มและเสียงอันอ่อนโยนของเธอ
บางทีความรักอาจจะเริ่มก่อตัวอย่างช้าๆ ณ ที่นั้น
นักวิทยาศาสตร์บางคนอาจบอกว่าความรักของมันนั้นเป็นแค่ปฏิกิริยาเคมี เป็นสัญชาตญาณการรวมฝูง เป็นสิ่งที่ถือกำเนิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่มันไม่สนใจหรอก ลูกหมาน้อยยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจเรื่องยากๆ แบบนั้น
ลูกหมาน้อยอาจเยาว์วัยเกินกว่าจะรู้ว่าโลกใบนี้มีเรื่องราวโหดร้าย มีอุปสรรคและความยากลำบากมากมายรอคอยมันอยู่เบื้องหน้า
มันอาจไม่รู้ว่าความสุขของมันช่างแสนสั้น เพราะเมื่อเทียบกับชีวิตมนุษย์แล้ว อายุขัยของสุนัขช่างไม่ต่างจากดวงดาวที่ร่วงหล่นจากฟากฟ้า
ลูกหมาน้อยไม่รู้หรอกว่าตัวเองเริ่มตกหลุมรักตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่มันรู้แล้วว่ากำลังมีความรัก
และจากนี้ไปไม่ว่าจะอีกนานเท่าไหร่ มันจะมอบโลกทั้งหมดของมันให้แก่เธอคนเดียว
หากได้ยิน, พวกผู้ใหญ่อาจหัวเราะเยาะคำสัญญาอันแสนเปราะบางนี้
เพราะพวกเขารู้ดีว่าไม่อาจพูดคำเหล่านี้ออกมาได้อีกแล้ว
มีเพียงลูกหมาน้อยผู้ยังไม่รู้จักโลกเท่านั้นที่จะมอบคำสัญญาเช่นนี้ได้
และเป็นผู้เดียวเท่านั้นที่สามารถทำให้มันเป็นจริง
2. Please, Come Black to me.
โปรดหันมา…แล้วบอกรักหัวใจสีดำดวงนี้
ถ้าเป็นไปได้มันไม่อยากเกิดมามีสีดำ
ลูกหมาสีดำครุ่นคิดเช่นนั้น เมื่อทยอยเห็นพี่น้องสีต่างๆ ของมันค่อยๆ จากมันไปสู่บ้านหลังใหม่
มีเพียงมันเท่านั้นที่ยังไม่มีใครต้องการ อาจเพราะสีดำบนตัวมันเป็นสีที่สื่อของความโชคร้าย
เมื่อไม่มีใครต้องการโชคร้าย
มันจึงต้องกลายเป็นความโชคร้ายเสียเอง
น่าเศร้าที่ทุกครั้งที่มีคนจ้องมองมัน พวกเขากลับมองเพียงแต่สีขนที่มันไม่อาจเลือกให้เป็นได้
สายตาเย็นชาของผู้คนที่ลูกหมาน้อยสีดำพบเจอ ไม่เคยได้สบตากัน
.
ช่างน่าเสียดาย
เพราะหากมองลึกลงไปในดวงตาของหมาน้อยตัวนี้แล้ว
พวกเขาอาจได้ยินคำบอกรัก
และถ้อยคำอ้อนวอนขอความรักที่งดงามและบริสุทธิ์ที่สุด
จากหัวใจสีดำน้อยๆ
ที่พวกเขาไม่มีทางหาได้จากใครคนไหนบนโลกเลย
3. Remaining Present
เศษเหลือของความสุข…ยังคงเป็นความสุขหรือเปล่า
หากว่าลูกหมาน้อยคือหลักฐานความรักของชายหนุ่มแล้ว
ยามเมื่อความรักสูญสลาย มันก็ควรหายไปด้วย
แต่ทำไมมันยังอยู่ตรงนี้ เคียงข้างหญิงสาวผู้มีน้ำตานองหน้า
ลูกหมาน้อยนึกถึงวันที่มันถูกซื้อมาเป็นของขวัญโดยชายหนุ่มเพื่อแทนถึงความรักและคำมั่นสัญญา
แต่ในโลกของหัวใจคน ไม่มีสิ่งใดที่มั่นคงนิรันดร์
แล้วในวันหนึ่ง ชายหนุ่มก็หายไปเงียบๆ ราวกับน้ำค้างยามเช้าต้องแสงแดด
ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวผู้จมอยู้ในคราบน้ำตา และลูกหมาน้อย
ผู้เป็นตัวแทนแห่งเศษความสุขของเมื่อวาน
.
ลูกหมาน้อยรู้ดีว่าจากนี้ทุกครั้งที่มองมัน หญิงสาวจะต้องเศร้าโศก
เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือภาพเงาความสุขที่ไม่มีวันหวนกลับมา
แต่มันก็อยากบอกหญิงสาวเหลือเกินว่า
ถ้าเป็นไปได้ มันไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร
หากวันใดที่ดวงตาหญิงสาวหายพร่ามัวด้วยน้ำตาแล้ว ขอให้มองเห็นมันด้วยหัวใจที่กระจ่างชัดอีกครั้ง
เมื่อนั้น….มันจะมอบความรักที่แท้จริงของมันให้
ความรักที่ชายหนุ่มได้ขโมยไป
ลูกหมาน้อยสัญญาว่าจะมอบให้เธอใหม่เอง
4. Don’t Cry, Look at the sky
หากคิดถึงฉัน….ขอให้มองท้องฟ้าสีคราม
บนท้องฟ้าสีคราม มีลูกหมาน้อยลอยอยู่
หากเป็นไปได้ มันไม่อยากให้เด็กหญิงต้องร้องไห้เลย
เวลาสองเดือนที่มันได้ใช้ชีวิตบนโลกนั้นช่างแสนสั้นนัก แต่มันก็ไม่เคยเสียใจ เพราะเป็นช่วงเวลาสองเดือนที่มันได้รู้จักการรักและถูกรัก
แต่ร่างกายของมันอ่อนแอเกินไป บางทีร่างของมันอาจทนรับความหนักหนาของโลกใบนี้ที่ถาโถมเข้ามาไม่ไหว
แล้วในวันหนึ่ง ท่ามกลางหยดน้ำตาที่ไหลไม่หยุดของเด็กหญิง ลูกหมาน้อยก็กลับคืนสู่ท้องฟ้าเงียบๆ
ตอนนี้มันได้แต่เฝ้ามองเด็กหญิงจากบนท้องฟ้า หากมีสิ่งใดเศร้าใจ คงเป็นการได้เห็นเด็กหญิงอันเป็นที่รักต้องร้องไห้เสียใจให้กับมันอย่างเงียบเชียบ
หากเสียงมันส่งไปถึงเบื้องล่าง หากว่าลูกหมาน้อยสามารถพูดได้
มันอยากบอกเด็กหญิงคนนั้นว่าอย่าได้เศร้าเสียใจไปเลย
หากคิดถึงฉัน…ขอให้เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
มันยังคงอยู่บนฟ้านี้
คอยเฝ้ามองเธอเติบโตอย่างเข้มแข็งตลอดไป
.
ในวันถัดมา หากเด็กหญิงผู้เศร้าสร้อยได้ลองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีครามสักนิด
บนนั้นเธออาจจะได้เห็นก้อนเมฆบางก้อน
มีหน้าตาคล้ายๆ ลูกหมาตัวน้อย
กำลังส่งยิ้มให้เธอ
5. Sorry I like you
ขอโทษนะ…ฉันว่าฉันยังชอบเธอ
ลูกหมาน้อยไม่เคยรู้ว่าทำไมตัวเองถึงถูกทิ้ง
ในตอนแรกมันไม่คิดเลยว่าตัวเองจะถูกทิ้ง คิดเพียงแค่ว่าเจ้านายของมันพาออกมาในที่ใหม่ๆ
แต่เมื่อเจ้านายของมันจากไป จากหนึ่งวัน สองวัน จนกระทั่งเป็นสัปดาห์
ลูกหมาน้อยก็รู้ตัวว่าตัวเองถูกทิ้งเสียแล้ว
มันได้แต่คิดคร่ำครวญว่าเพราะความรักที่มันมีให้เจ้านายของมันน้อยไปหรือเปล่า หรือว่ามันน่ารักสู้กับลูกหมาตัวอื่นไม่ได้กันแน่ ถึงทำให้เจ้านายต้องเอามันมาทิ้งแบบนี้
แต่ว่าคิดเท่าไหร่ก็ไม่สามารถหาคำตอบได้
ลูกหมาน้อยมองท้องฟ้าสีเทา ในเมืองสีเทา ผู้คนมากมายหลายสีสัน แต่เมื่อมองผ่านไปนานๆ กลับละม้ายคล้ายสีเทา
มันได้แต่หมอบอยู่ริมถนนอันจอแจเงียบๆ อาจมีคนหยุดยืนบ้าง แต่เมื่อสัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีแดงพวกเขาก็เดินข้ามถนนไป ทุกคนต่างเร่งรีบเพื่อก้าวเดินไปข้างหน้า แม้ไม่รู้ว่าต้องไปที่ไหนก็ตามที
บางเวลา ลูกหมาน้อยหวนรำลึกถึงวันคืนที่ได้อยู่กับเจ้านายของมัน นึกถึงห้วงเวลาที่เต็มไปด้วยความฝันว่าซักวันหนึ่งมันจะเติบโตและคอยปกป้องเจ้านายอย่างภักดี
แต่ช่วงเวลาเหล่านั้นมันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
ลูกหมาน้อยเฝ้ามองคนผ่านไปผ่านมาครั้งแล้ว ครั้งเล่า ในใจหวังเพียงน้อยนิดว่าจะได้เห็นเจ้านายของมันกลับมาหาอีกครั้ง แต่ถึงหวังเพียงน้อยนิดเท่าไร นั่นก็ยังเป็นความหวังอยู่ดี
เมื่อมีความหวัง ย่อมมีผิดหวัง, เมื่อผิดหวัง ย่อมเจ็บปวด
อาจเพราะยังเยาว์วัยนัก เจ้าลูกหมาตัวน้อยยังคงรอเจ้านายของมันต่อไป
ในใจโอบอุ้มความหวังอันเจ็บปวด สัมผัสรสชาติของความหวานและฝาดขมที่สับเวียนต่อเนื่องกันไปในหัวใจ
ลูกหมาน้อยรอคอยอย่างมั่นคง โดยที่ไม่รู้เลยว่านี่คือการรอคอยที่ไม่มีหวัง
เพราะเจ้านายของมันไม่เคยคิดหวนกลับมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
โดยที่ไม่รู้เลยว่านับจากนี้ไปไม่ว่าจะอีกกี่สิบปี
เจ้านายของมันจะไม่กลับมาหามันอีกแล้ว
6. Bitter Sweet End
สิ้นสุดการรอของเราสองคน
ภาพลูกหมาตัวน้อยนอนหมอบอย่างเหงาหงอยบนฟุตบาทยังคงติดอยู่ในหัวของหญิงสาว
แม้หญิงสาวจะเดินผ่านมานานแล้ว แต่ภาพนั้นก็ยังคงติดตรึงอยู่ในใจ
ลูกสุนัขตัวเล็ก ร่างกายผอมเซียว แววตาที่ดูเศร้าสร้อยราวกับเหนื่อยล้ากับความหวัง
หญิงสาวยังคงสาวเท้าเดินอย่างฉับไว ตัดกลับมาในโลกของการทำงานที่เธอคุ้นชิน ตอนนี้เรียกได้ว่าเธอใกล้จะสายแล้ว
เธอนัดลูกค้าสำคัญของบริษัทไว้ เพราะวันนี้รถติดกว่าที่เคย ทำให้ใกล้เวลานัดหมายเข้าไปทุกที
การหันหลังกลับตอนนี้ไม่ใช่ตัวเลือกที่ฉลาดเลย ไม่มีใครรู้ว่าลูกหมาตัวนั้นยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า ที่สำคัญกว่านั้นคือเธอกลับไปแล้วจะทำอะไรได้
แต่เธอก็หันหลังกลับและวิ่งไปในทิศทางตรงข้ามที่เธอตรงมา
เพียงไม่นานเธอก็หอบหายใจอยู่ตรงหน้าของลูกหมาน้อยข้างทางตัวนั้น
หญิงสาวอุ้มมันขึ้นมาแนบกาย
พรุ่งนี้รับรองว่าเธอเจองานหนักแน่ การผิดนัดลูกค้าสำคัญคงทำให้เธอโดนต่อว่ามากมาย แต่ตอนนี้เธอไม่ใส่ใจเรื่องไร้สาระไม่สำคัญเหล่านั้นเลย
ในตอนนี้เธอคิดเพียงแค่ว่าจะต้องทำเช่นไร
ถึงจะจดจำช่วงเวลาสำคัญตรงหน้าให้ไม่มีทางลืมเลือน
.
การรอคอยของลูกหมาน้อยสิ้นสุดลงแล้ว
แม้ผู้มาหามันจะไม่ใช่เจ้าของเดิม แต่อ้อมกอดที่มันสัมผัสก็อบอุ่นไม่แพ้กัน
แล้วลูกหมาน้อยก็เพิ่งรู้ในวินาทีนั้นเอง
ว่าการตกหลุมรักใครนั้นเป็นอย่างไร
