มีใครที่ไม่ชอบว่ายน้ำบ้างหรือเปล่านะ
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ตัวน้อย นั่งนิ่งอยู่ริมสระว่ายน้ำ เหม่อมองพี่น้องของมันกำลังฝึกว่ายน้ำอย่างสนุกสนาน มันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องว่ายน้ำด้วย ในเมื่อมันแค่เดินบนพื้นก็พอแล้ว ก็ในน้ำทั้งลึก ทั้งเย็น แถมถ้าจมน้ำก็อันตรายอีกต่างหาก ทำไมทั้งพี่น้องและพ่อแม่ของมันถึงชอบว่ายน้ำกันนักนะ ช่างเป็นเรื่องที่ไม่มีเหตุผลอะไรเลย ลูกหมาน้อยรู้สึกว่ายิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ
แต่ส่วนหนึ่งมันเองก็รู้ดีว่านี่คือการคิดเข้าข้างตัวเอง เพราะสาเหตุที่ไม่อยากว่ายน้ำ แท้จริงแล้วเป็นเพราะว่าโกลเด้นน้อยตัวนี้กลัวความกว้างใหญ่ของสระน้ำเท่านั้น ความลึกของสระทำให้มันกลัว ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่อยากลงไป ต่อให้เห็นพี่น้องของมันกำลังว่ายเล่นอย่างสนุกสนานก็ตาม
มันจะใช้ชีวิตอยู่บนพื้นดินนี่แหละ เป็นโกลเด้น รีทรีฟเวอร์ที่ว่ายน้ำไม่เป็นไม่เห็นจะเป็นอะไรตรงไหน
แต่เป็นแบบนั้นแล้วจะดีจริงๆ หรือ
มันจะยอมแพ้โดยที่ยังไม่ได้ลองอะไรเลยซักนิดแบบนี้เหรอ เอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองแล้วไม่ยอมทดลองอะไรใหม่ๆ ดูซักครั้งหรืออย่างไร ลูกหมาน้อยเคยได้ยินคนพูดกันเสมอว่าเบื่องานที่ทำอยู่มากๆ แต่มันก็เห็นคนเหล่านั้นไม่ลาออกไปไหนเสียที ยังคงทำงานเดิมเพื่อบ่นไปวันๆ เมื่อเห็นแววตาสีเทาที่ดูราวกับประกายชีวิตได้หดหายไปแล้วทำให้ลูกหมาน้อยรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากเป็นแบบนั้น
คำว่ายอมแพ้นั้นจะพูดออกมาได้ก็ต่อเมื่อได้ลองและพยายามทำจนถึงที่สุดแล้วเท่านั้น
ลูกหมาน้อยนึกภาพตัวเองที่ต้องนึกเสียดายยามแก่ที่ว่ายน้ำไม่เป็น เอาแต่เฝ้าบ่นว่าทำไมวันนั้นถึงไม่ลองฝึกว่ายน้ำ มันไม่อยากเป็นสุนัขแก่ที่เอาแต่พูดว่า รู้แบบนี้…วันนั้นฉันน่าจะ….
โกลเด้น รีทรีฟเวอร์ ตัวสุดท้ายที่อยู่ริมสระ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะติดสินใจกระโดดลงน้ำอย่างไม่ลังเล
สระว่ายน้ำนั้นกว้างใหญ่ แต่ก็ไม่ได้กว้างจนน่ากลัวอีกต่อไปแล้ว น้ำก็เย็นสบาย เมื่อมันลงน้ำแล้วขาทั้งสี่ของมันก็ขยับพุ้ยน้ำโดยอัตโนมัติจากสัญชาตญาณ ลูกหมาน้อยเข้าใจในนาทีนั้นเองว่า โลกบนฝั่งที่มันคิดว่าปลอดภัยนั้น แท้จริงแล้วเป็นเพียงกรงขังลวงตาที่คับแคบ
โลกใบนี้จริงๆ ช่างกว้างใหญและเต็มไปด้วยความเป็นไปได้ต่างๆ มากมาย มันสามารถไปถึงโลกนั้นได้ง่ายๆ
เพียงแค่ยอมเปิดใจและใช้ความกล้าหาญเล็กๆ เท่านั้นเอง
