Published on ISSUE 4
บางทีเจ้าชายน้อยอาจเป็นการสื่อเรื่องราวในใจของแซงเตกซูเปรีที่รู้สึกถึงต่อโลกของผู้ใหญ่ที่ทั้งว่างเปล่าและหลงทาง เพราะไม่เคยรู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ เลย

เจ้าชายน้อย

เรื่องและภาพ : Lonely Tea

“ฉันมีความลับจะมาบอกเธอ”

ถ้าจำไม่ผิด สุนัขจิ้งจอกได้บอกกับเจ้าชายน้อยไว้แบบนั้น

ในบรรดาหมู่วรรณกรรมสำหรับเด็กนั้น เจ้าชายน้อยถือว่าเป็นวรรณกรรมที่มีความพิเศษอยู่ในตัวแตกต่างจากเล่มอื่นๆ หากจะกล่าวไปแล้วคงเปรียบได้ว่าเจ้าชายน้อยเป็นเหมือนกับเพื่อนที่สามารถโตไปพร้อมๆ กับเราในทุกเวลา

เพราะในทุกครั้งที่เราหยิบ เจ้าชายน้อย ขึ้นมาอ่านนั้น เราจะสามารถเข้าใจและมีมุมมองต่อเนื้อเรื่องแตกต่างกันไปตามช่วงอายุและประสบการณ์ที่ได้เผชิญมา หากยังเป็นเด็กเยาว์วัยเราอาจได้เพลิดเพลินกับเรื่องราวชวนหัวเราะกับการเดินทางของเจ้าชายน้อยที่ได้พบกับราชาผู้ยิ่งใหญ่ ชายหลงตัวเอง หรือแม้กระทั่งนักเปิดปิดไฟบนดาวดวงเล็ก

แต่หากเมื่อเราเติบโตขึ้น เผชิญหน้ากับโลกกว้างมากขึ้น แล้วเราหยิบเจ้าชายน้อยมาอ่านอีกครั้ง อาจจะเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจ ทั้งๆ ที่ทุกตัวอักษรเหมือนเดิมแต่กลับสื่อเรื่องราวและเสียดสีชีวิตของเหล่าผู้ใหญ่ออกมาได้อย่างบาดลึก ทั้งราชาผู้ยิ่งใหญ่ ชายหลงตัวเอง นักเปิดปิดไฟ ก็ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับผู้คนบนโลกที่เราได้พบเจออยู่ทุกวันอย่างบอกไม่ถูก

เจ้าชายน้อยเป็นผลงานวรรณกรรมคลาสสิกของ อองตวน เดอ แซงเปกซูเปรี นักเขียนชาวฝรั่งเศส อีกทั้งยังเป็นนักกวีและนักบินอาชีพอีกด้วย หากเราพินิจพิจารณาประวัติชีวิตของเขาให้ดีแล้ว ตัวละครหลักที่เป็นนักบินในเรื่องเจ้าชายน้อยนั้นอาจเป็นการถ่ายทอดตัวตนของเขา และภาพมโนทัศน์เจ้าชายน้อยก็อาจเป็นการสื่อเรื่องราวในใจของเขาที่รู้สึกถึงต่อโลกของผู้ใหญ่ที่ทั้งว่างเปล่าและหลงทาง เพราะไม่เคยรู้ว่าสิ่งใดเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ เลย

เจ้าชายน้อยอาศัยอยู่บนดาว B-512 ดาวดวงนั้นเป็นดาวที่เล็กมากขนาดที่ว่าเดินได้สามก้าวก็ครบรอบแล้ว บนดาวดวงนั้นมีภูเขาไฟ 3 ลูก และดอกกุหลาบ 1 ดอก แม้จะมีเพียงเท่านี้ แต่ดาวดวงนี้คือสิ่งสำคัญของเจ้าชายน้อย เขารู้ว่าดอกไม้เพียงดอกเดียวนั้นคือสิ่งมีค่าสำหรับเขาจริงๆ แม้ว่าจะมีดอกไม้แบบเดียวกันอีกมากมายนับร้อยต้นในสวนหลังบ้านของใครบางคนก็ตาม

น่าแปลกที่ตอนเป็นเด็กเราต่างรู้ว่าสิ่งใดคือสิ่งสำคัญ เรากอดของเล่นไว้แน่นเพราะเรารักมัน และร้องไห้เมื่อถูกแย่งออกไป แต่เมื่อโตขึ้นเรายิ่งซับซ้อนมากขึ้น คิดอะไรมากขึ้น แต่สิ่งที่สำคัญกลับน้อยลง หลายต่อหลายครั้งเราตอบไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสิ่งสำคัญยิ่งของเราคืออะไรกันแน่

และในที่สุดเราเองก็คงเผลอหลงลืมความลับที่สุนัขจิ้งจอกเคยบอกกับเจ้าชายน้อยไปเสียแล้วว่านั่นคืออะไร

ความลับที่ทำให้เราสามารถพบกับสิ่งสำคัญ

ผมเองก็อยากจะบอกคุณเหลือเกิน แต่น่าเสียดายที่ผมจำความลับนั้นไม่ได้แล้วเช่นกัน เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถมองทะลุกล่องแล้วพบกับลูกแกะ และไม่สามารถมองเห็นภาพหมวกเป็นภาพงูที่กลืนช้างไปได้ทั้งตัวอีกแล้ว

บางทีก็คงเฉกเช่นผู้ใหญ่ทั่วๆไป

ผมเพียงแค่โตขึ้นเท่านั้นเอง